4 januari mai chau - Hanoi

de wekker gaat heeel vroeg want we moeten voor negen uur compleet ingepakt zijn en ontbeten hebben, want om negen uur worden we opgepikt door onze gids voor een nieuwe wandeltocht. gelukkig hoeft niet de gehele bepakking mee tijdens de wandeling, wel moet het klaar staan omdat we bij terug komt van de wandeling moeten uitchecken en in het dorp moeten lunchen waarna we optijd terug verwacht worden om naar Hanoi gebracht te worden in het hotel waar we al eerder verbleven. buitenlangs verlaten we de ontbijtzaal via de balustrade, onze gids zien we al beneden staan, we zwaaien en roepen We komen er aan.
het is 08:55uur, de gids steekt gelijk van wal... "we gaan een uur anderhalf.. twee uur wandelen... " we verstaan hem goed maar begrijpen is soms wat lastiger voor ons maar daar heeft hij met ons ook last van denken wij. het is prachtig Engels wat er vloeit we leren van elkaar... de flow zit er lekker in you know. rustig wandelen we het hotelterrein af en via de grote weg waaraan het hotel ligt slaan we rechtsaf een klein weggetje in, misschien alleen bestemd voor voetgangers, fietsers en scooters wie zal het zeggen.. de gids(?)
de gids stopt staat stil en kijkt ons aan. deze serieuze man zit vol vragen en antwoorden over deze streek. hij had naar mijn mening leraar kunnen worden maar bezit geen enkele diploma of rijbewijs. hij heeft gelukt dat hij de enige is in dit "hutten dorp" die Engels spreekt.
het is voor hem heel belangrijk dat we opletten (niet dat we dat niet willen) anders wandelt hij stug door. de gids wijst van li is naar rechts over de rijstvelden waar enkele kleine rijstboeren (haha schrijf ik nou kleine-rijstboeren) en vertelt het e.a en lopen vervolgens na een paar foto's genomen te hebben verder over het bestemmingsweggetje.
de rijstvelden houden op en we komen aan in een dorpje van houten huizen op hoge palen en hutten hier tussen en op het water. de gids neemt ons mee naar het eerste houten huis waar we kennis maken met de authentieke weeftechieken met zijde die ooit in de 14 eeuw door de komst van de Thaise immigranten in deze streek zijn gekomen en nog zijn (wij denken dat het bloed aardig eruit is na zoveel jaar maar zeg dat maar niet hard op, ze zijn er erg trots op). Daan wordt vrijwillig aan het werk gezet en mocht niet eerder stoppen dat het donker werd, hahaha grapje - hoewel in elk verhaal zit een kern van waarheid.. We kopen een leuk aardigheidje en drinken onze (veelste sterke) thee op waarna we de wandeling vervolgen. het dorpje ziet er prachtig uit, we voelen dat we ver weg van huis zijn. zie de foto's die zeggen meer en beter dan ik het kan beschrijven. na driekwart van de wandeling afgelegd te hebben komen we van het ene uiterste in de andere. een hoop vrolijke klanken bloemen en vele mensen bij elkaar verraden dat er een huwelijk gesloten word, niet veel verderop vallen tranen en nemen dorpelingen afscheid van een lid die ter aarde wordt gelegd. tussen deze verschillende emoties door "ontsnappen" wij het dorpje via kleiner wordende paadjes terug op onze terugreis naar het hotel. Terug in het hotel haasten we de "winkelstraat" in opzoek naar een eettentje... we zijn zo erg op het platte land dat we het niet meer met Engels redden. de eerste eettent werd niets waar we naar binnen liepen, de tweede wel... schreeuwend van "Hello" en "menu" kwam er een echo vanuit de keuken kwam ergens uit de diepte van het pand. net dat we dachten die gaat het niet worden kwam er eentje te voorschijn. met zwaaiende beweging werd ons duidelijk gemaakt naar de keuken te komen. op net niet aanwijzend in de pannen hebben we eten te kregen dat verder prima was. met afrekenen weer zo'n grappige situatie.... dat betalen is denk ik voor hier een mannen ding, ik moest mee naar het kantoor waar ik op papier getekend en berekend de rekening onder ogen kreeg. met volle buiken zijn we terug gewageld naar het hotel waar het busje al op ons stond te wachten om naar Hanoi te brengen. in de vier uur durende reis naar Hanoi zijn we een keer gestopt om thee te drinken, hier ontmoette ik een Fransman die bij een grote pot met slangen weggezet in alcohol zetten. de Fransman kreeg een groot glas van dit om te drinken. ik wilde dit wonder middel ook wel uitproberen (beter dan redbull voka) mijn GOD! met brandende keel en sssszissend ben ik het busje weer in gestapt.
eenmaal terug in Hanoi hebben we ingecheckt en ons na een bad in de jacuzzi op de hoogste verdieping (10e) van het hotel waar er ook slapen ook onszelf op een luxe diner getrakteerd. nu richting bed want morgen wordt het wel een leuke dag ;-)